گلوریا روحانی از خوانندگان آوازهای محلی اهل ایران است.
از آهنگهای مشهور او می توان به بره آهو, دختر شیراز و سبزه فیروزه اشاره کرد. ترانه دختر بختیاری از نخستین ترانه‌های گلوریا روحانی است که بسیار کمیاب است و در اویل دههٔ ۱۳۵۰ بر روی صفحه گرامافون منتشر شد.
زندگی پس از انقلاب
وی پس از انقلاب به ایالت کالیفرنیا مهاجرت کرد.وی پس از انقلاب چند آلبوم منتشر کرد.وچندتا از آهنگ های وی به نماهنگ تبدیل شد
او در باره علت توجهش به موسیقی گفته است: «بقدری در طفولیت الحان و نغمات موسیقی را دوست داشتم که غالباً در راه مدرسه زمانی‌که به نوازندگان دوره گرد که معمولاً میمونی نیز به همراه داشتند بر می‌خوردم به دنبال آنها راه می‌افتادم و بقدری آنها را تعقیب می‌کردم که منزلمان را گم می‌کردم و بسیار اتفاق می‌افتاد که از مدرسه فرار می‌کردم و به دنبال آنها راه می‌افتادم و هرچه پدرم مرا توبیخ و سرزنش می‌نمود نتیجه‌ای نمی‌گرفت.»
روح‌الله خالقی (۱۲۸۵ - ۲۱ آبان۱۳۴۴) از استادان موسیقی ایرانی، آهنگساز سرود «ای ایران»، و نوازندهٔ ویولن بود. خالقی از شاگردان اصلی علینقی وزیری بود و تلاش او برای احیای موسیقی ایرانی در دورانی که توجه رسمی به این موسیقی کاهش یافته بود، تأثیرگذار و مهم شمرده می‌شود. او کتابی به نام سرگذشت موسیقی ایران دربارهٔ سرگذشت موسیقی، موسیقیدانان و نوازندگان ایرانی هم‌عصر خود و کتابی به نامنظری به موسیقی شامل نظریه‌ای برای موسیقی ایرانی و غربی نوشته‌است.
وی در سال ۱۲۹۰ شمسی در تهران، خیابان ایران متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان امیر اتابک به پایان رساند. تهرانی در کودکی زحمات و مصائب فراوانی متحمل شده بود و آثار آلام و مصائب دوران طفولیت تا پایان عمر در چهره اش باقی بود. وی در جوانی با آنکه از حیث مادی در مضیقه بود ولی هیچگاه از عشق خود که همین یک مشت پوست چوب باشد مأیوس نشد و ضرب را به زیر عبا می‌گرفت و با پشتکار وجدیت به نزد استاد خود حسین‌خان اسماعیل‌زاده می‌رفت. تهرانی از سال ۱۳۰۷ کار جدی خود را نزد اسماعیل‌زاده آغاز کرد و به علت رایج نبودن خط موسیقی، تمرینات تنبک را به کمک اصطلاحاتی مثل: بله و بله و بله دیگه و یکصدو بیست و چهار و غیره به حافظه می‌سپرد.
او از برجسته‌ترین چهره‌های موسیقی ایران در هفتاد سال گذشته‌است. صبا پس از سال‌ها کوشش و پرورش شاگردان فراوان در شب جمعه ۲۹ آذر سال ۱۳۳۶ دیده از جهان فروبست و در قبرستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.
زندگی نامه :(۱۲۸۲-۱۳۴۷) آهنگساز، نوازنده ویولن و کمانچه و رهبر ارکستر بود.
استاد حسین یاحقی- آهنگساز و نوازنده کمانچه و رهبر ارکستربود.وی در سال ۱۲۸۲خورشیدی در تهران زاده شد.او از کودکی آوایی خوش داشت. پیش از رسیدن به سن بلوغ-آهنگهای شبیه خوانی را نزد <میرزا حسین تعزیه گردان> فرا گرفت و چون با موسیقی آشنا شده بود نقش خود را بسیار خوب ایفا میکرد.پس از چندی نزد استاد اسماعیل زاده که استاد کمانچه خواهرش(کشور خانم)معروف به <فرخ لقا>نیز بود به فراگیری موسیقی پرداخت.
حسین خان نوازنده مشهور اواخر دوره ی ناصری و پسر اسماعیل کمانچه نواز است. پس از فراگرفتن کمانچه نزد عمویش قلی خان، مدتی با دسته ی مطربان سرپولک همکاری می کرد، چون در نواختن کمانچه مهارت بسیار یافت و با انجمن اخوت نیز آشنایی پیدا کرد، به تشویق ظهیرالدوله در سلک اخوان صفا درآمد و نوازندگی در مجالس را کنار گذاشت، و در کلاس مشق کمانچه و تعلیم مشغول کار شد. وی در جلسات انجمن اخوت هم شرکت می کرد و تکنواز کنسرتهای درویش و عارف بود. با مهارت فوق العاده ای که حسین خان در نواختن کمانچه داشت، با روی کار آمدن ویلن اغلب کسانی که می خواستند ویلن بزنند از محضر او استفاده می کردند. او ویلن را به سبک کمانچه روی زمین و گاه روی زانو می گذاشت و می نواخت و همان طور تعلیم می داد. از جمله شاگردان وی که در نوازندگی به شهرت رسیدند، می توان ازرکن الدین خان مختاری، ابولحسن صبا، شهباز برمکی و ابراهیم خان منصوری نام برد.حسین یاحقی از شاگردان او در رشته ی کمانچه است که تا پایان عمر به این ساز وفادار باقی ماند. حسین خان اسماعیل زاده آخرین و برجسته ترین کمانچه نواز دوران اخیر است که تکنیک درست و صحیح کمانچه را تثبیت کرده است. علاوه بر این از ویرنگها و پیش درآمد هایی باقی‌مانده که از جهت زیبایی و به خصوص از جهت تنوع وریتم یا وزن بی نظیرند. یکی دیگر از شاگردان اسماعیل زاده، مرحوم جهانگیر مرادمعروف به حسام السلطنه بود که همانند استادش قطعات چشمگیر زیادی خلق کرده است. حسین خان اسماعیل زاده نه فقط پایه گذار راستین کمانچه در قرن گذشته است، بلکه یکی از زبردست ترین آفرینندگان پیش درآمد و رنگ نیز محسوب می گردد.
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
عضویت سریع
