زندگی

رکن‌الدین مختاری در سال 1266 در کرمانشاه متولد شد. پدرش کریم خان مختارالسلطنته چند سالی رئیس نظمیه بود و ید طویلی در مبارزه با گران‌فروشان داشت. او همان کسی‌ست که با گرد آوردن گروهی به نام "ژاندارم"، نخستین سنگ بنای ژاندارمری ایران را پدید آورد.رکن‌الدین نیز از همان جوانی به راه پدر رفت و به خدمت شهربانی درآمد. او در شهرستان‌های مختلف ایران ریاست شهربانی را به عهده داشت.با فرار سرلشکر محمدحسین آیرم به اروپا، مختار که درجه سرهنگی داشت به درجه سرپاسی (سرتیپ) نایل شد و به ریاست شهربانی رضاشاه رسید. او در این مقام جانهای بسیاری را گرفت و خشونت زیادی از خود نشان داد. ولی هرگز رشوه نگرفت و به جمع آوری و مال اندوزی علاقه‌ای نداشت. پس از وقایع شهریور ۱۳۲۰ بازداشت و به همراه عده‌ای دیگر محاکمه و به هشت سال زندان محکوم شد. ولی پنج سال بعد مورد عفو قرار گرفت.

موسیقی

وی نوازنده ویولون و از شاگردان حسین اسماعیل‌زاده و به لحاظ هنری، یکی از برجسته ترین هنرمندان عرصه موسیقی ایران بوده است. آهنگ‌های بسیاری از او بر روی صفحه و نوار موجود است. وی عضو شورای موسیقی رادیو بود. او به پرورش گل و گیاه نیز علاقه داشت که با روحیه نظامی وی کاملا مغایرت داشت.اجراها و نواخته های او در میان مردم کمتر انتشار یافت.زیرا هیچ گاه به طور حرفه ای به موسیقی نپرداخت اما آن چه از او به جا مانده بیانگر مهارت و تسلط او در نواختن ویولون می باشد.

سبک

ساخته هایش به سبک درویش خان نزدیک ولی مفصل تر است به خصوص در پیش درآمدهایش که به تقریب به تمامی گوشه های اصلی دستگاه نظری می افکند .بیشتر ساخته هایش پیش درآمد و رنگ است و کم تر به ساختن تصنیف پرداخته است.تاریخ موسیقی از او به عنوان همراه درویش خان در به وجود آمدن فرم پیش درآمد و رنگ به صورت کنونی یاد می کند.

انتقادها

به دلیل گذشته ی سیاسی و شغلی او،روح الله خالقی در کتاب خود با احتیاطی آمیخته با تاسف از او یاد می کند و بر خلاف دیگر هنرمندان که شرح حال کاملی از آنان به دست می دهد کم تر به او می پردازد و حتا هیچ گاه نام او را به طور کامل نمی نویسد.^[۶]در کتاب سرگذشت موسیقی ایران از او تحت عنوان ویولون همسایه و گفت و گویی درباره ی یک آهنگساز یاد می کند.و ضمن عنوان کردن بهترین نوازنده ی ویولون با دریغ اظهار می دارد: 

ای کاش همواره چون آغاز عمرش،وقت خود را صرف موسیقی نموده بود تا مشاغل دیگرش برای پایان زندگانی ،شرابی تلخ به بار نمی آورد.