اولین معلم آواز سید احمدخان ساوه‌ای پدرش بود که به رسم گذشته پای منبر می‌خواند و اغلب در مراسم عزاداری مرثیه‌سرایی می‌کرده تا اینکه معین البکاء تفرشی در یکی از سفرهای خود به ساوه آواز سید احمدخان را شنید و او را همراه خود به تکیه دولت تهران برد و از آنجا به بعد بود که این آوازخوان رشد کرد. اجرای تحریرهای مسلسل و مقطع به کارگیری گوشه‌های مختلف و همچنین استعداد او در پرده شناسی از ویژگی‌های بارز شیوه آوازی سید احمد خان بود
از آنجا که در دوره قاجار تمامی هنرمندان موسیقی طراز اول مورد حمات درباریان بوده‌اند سید احمد خان نیز در دستگاه مستوفی الممالک بوده و مورد حمایت او قرار داشته که بعدها نیز داماد آن خانواده می‌شود.
وی پس از روی کارآمدن رضاخان به انزوا گرائید و به زادگاهش ساوه بازگشت و تا اواخر عمر همچنان به شبیه‌خوانی در ماه محرم مشغول بود وی در سال ۱۳۱۰ شمسی در ساوه درگذشت.
آثار
سید احمدخان در سال ۱۲۸۴ شمسی به دعوت کمپانی گرامافون صفحاتی را در تهران ضبط می‌کند. در سال ۱۲۸۶ شمسی نیز با گروهی ۸ نفره برای ضبط صفحه عازم پاریس می‌شود که صفحات ضبط شده در این سال که به نام (ادن) شهرت داشت به خاطر مشکلاتی که در قرارداد گروه و هامبارسوم (نماینده ضبط) بوجود آمد به جز تعدادی به تهران نرسید. در ادامه نمونه‌های از آثار وی که بر روی صفحه سنگی ضبط شده است آمده است:
آواز دشتی، تصنیف ارمنی رنگ ایرانی، آواز سید احمدخان، تار درویش‌خان
آواز منصوری با اشعار منصوری، آواز سید احمدخان، تار درویش‌خان
آذربایجانی با تصنیفو رنگ، آواز سیداحمدخان، تار آقا حسینقلی
لیست کامل آثار وی در کتاب گلبانگ سربلندی (انتشارات فرهنگستان هنر) آمده است. تصویر متن قرارداد صفحات پاریس در کتاب موسیقی ایران در سده گذشته (انتشارات فرهنگستان هنر) منتشر شده است
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
عضویت سریع
