زندگی

شمسی دختر آیت‌الله محمد کاظم عصار، روحانی ایرانی و استاد فلسفه دانشگاه بود. او در تهران زاده شد و در همان شهر برای تحصیل به مدرسه فرانسوی‌ها رفت. در ۱۶ سالگی برای تحصیل راهی فرانسه شد و در رشته ادبیات فرانسه از دانشگاه سوربون فارغ‌التحصیل شد.

شمسی در ۱۹۶۱ با نیکولا گوپی، کارشناس آثار هنری ازدواج کرد و در ۱۹۷۶ از او جدا شد. وی از دهه شصت میلادی تا هنگام مرگ درلندن اقامت داشت و در همین شهر بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت^[۲].

آثار

شوشا که در کنار ادبیات علاقه شدیدی هم به موسیقی محلی ایران داشت، از همان زمان به آهنگسازی و ترانه‌سرايی به زبان‌های فارسی و فرانسوی پرداخت و در مدت کوتاهی یک خواننده حرفه‌ای شد. شوشا به عنوان خواننده ترانه های محلی گیلکی، لری و سایر گویش های ایرانی ترانه های بسیاری را خواند و منتشر کرده است که این آثار هم در ایران و هم در سطح جهان شناخته شده است. وی به موسیقی محلی ایرانی علاقه داشت و ترانه‌هایی به زبانهای لری، گیلکی و سایر گویشهای ایرانی خوانده‌است. مهم‌ترین ترانه‌های محلی که توسط وی خوانده شده‌است، ترانه‌های «دم گل»، «روز جمعه»، «عزیز بشین کنارم»، «گل گندم»،،«دختر شیرازی»، «لیلی بوانه»، "شیربگوسه تاً است. از سال ۱۹۷۱ تاکنون ده آلبوم موسیقی محلی توسط وی وارد بازار شده‌است.

از آثار نوشتاری وی می‌توان به کتاب دختری در پاریس (نشر ۱۹۸۸) اشاره کرد که خاطرات دوران کودکی وی در پاریس است.

وی همچنین فیلم مستندی به نام مردمان باد (۱۹۷۶) در مورد کوچ ایل بختیاری ساخته‌است.

درگذشت

شمسی عصار در ابتدای بهار سال 1378 شمسی در لندن درگذشت و پیکرش به ایران انتقال داده شد و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.