عبادی در نواختن سه‌تار دارای سبک و شیوه‌ای مخصوص به خود بود که کمتر کسی توانسته از عهده تقلید آن بر آید. عده‌ای سبک خاص ساز زدن او را مربوط به امکانات و وسایل صدا برداری زمان وی می‌دانند. مضرابهای تک سیم و دومضراب‌ها از مشخصه‌های بارز سبک وی هستند.

از کارهایی که او در نوازندگی سه‌تار ایجاد کرد، ابداع کوک‌های مختلف در سه تار است که در آلبوم کوک سه تار آنها راعرضه کرده‌است.

عبادی شاگردان بسیاری تربیت کرد که از میان آن‌ها مهربانو توفیق، بهرام وادانی و بهداد بابایی را می‌توان نام برد. او در رادیو نیز فعالیت می‌کرد و صفحه‌ها و کاستهای زیادی ضبط کرده از جمله صفحه آواز شور همراه رضاقلی‌میرزا ظلی و همچنین تکنوازی‌ها و بداهه نوازی‌ها و همراهی با نوازندگان و خوانندگان مختلف. همنوازی‌های او باغلامحسین بنان و محمدرضا شجریان آثاری ماندگار در قالب برنامهٔ گل‌ها به جا گذاشته‌است. آنطور که اهل موسیقی از مرحوم عبادی به خاطر دارند، عبادی فردی معتقد و متدین بود، قبل از ساز زدن وضو می‌گرفت و در روزهای عزا داری و شهادت ائمه اطهار دست به ساز نمی‌زد.

استاد صبا روایت میکردند وقتی برای اموزش منزل ایشان میرفتم وایشان با ان قیافه دوست داشتنی واخلاق مهربان و آن سیبیل های سفید به من درس میدادند.گاهی اوقات که دو زانو مینشستند وسه تار را بر میداشتندوبرای خود ساز میزدند بعد از مدتی سه تار ایشان را برمیداشت وبه عالم دیگر میبرد) و همین دلایل کافی است برای گرایش استاد عبادی به این ساز عرفانی.ایشان از 7 سالگی مشق سه تار را نزد پدر شروع کردند و13 سال بیشتر نداشتند که میرزا فوت کرد وایشان مشق سه تار را پیش خواهرانشان ملوک و مولود وبرادرشان جواد ادامه دادند(دلیل اینکه اسمی از جواد عبادی برادر ابزرگتر استاد نمی‌بینیم اینست که ایشان در اثر یک صانحه مجبور شدند سه تار زدن را کنار بگذارند) نکته جالب درباره ساز استاد اینست که با اینکه ایشان پسر میرزا عبدالله بود نوازتندگی ایشان هیچ شباهتی به نوازنده های هم دوره خود که اکثراً شاگرد میرزا عبدالله بودند ندارد و با نوازندگی قدما متفاوت است.ایشان در دوره ای که سه تار به خاطر حجم کم به خلوت افراد رفته بود و در غبار فراموشی فرو رفته بود این ساز را در رادیو معرفی کردند.ازشاخص های نواخته های قدما مضراب های پر و با واخوان وبعضا پرقدرت بود.استاد یک بار وقتی که از دوستانشان درباره نواخته های خود پرسیدند(در ان زمان امکان ضبط از رادیو نبود و اجراها کاملاً زنده بود)انها جواب می دادند گاهی اوقات نت ها دقیق شنیده نمی‌شود وتداخل دارند و حالت نا خوشایندی ایجاد میکند(که به دلیل ضعف دستگاه های صدابرداری در ان زمان ها بود) و این همان چیزی بود که استاد را به فکر فرو برد تا چاره ای برای این مسئله پیدا کند.و اینجا بود که استاد نوازندگی تک سیم را ابداع کردند که واقعاً سه تار نوازی را تحول بخشید.و میبینیم که در نواخته های استاد عبادی تک سیم های بسیار زیبا و شفاف ودلنشین به کار میرود که از این ویژگی اکثر نوازنده های امروزی مانند استاد علیزاده و استاد مشکاتیان و استاد لطفی و... به وفور استفاده میکنند .از دیگر شاخصه های ساز استاد بداهه نوازی های زیبا و ویبره های طولانی و گلیساندو های به موقع و زیبا که به ساز استاد زیبایی های خاصی بخشیده.از دیگر ابتکارات استاد کوک های جدید بود.قبلاً نوازنده ها معمولاً از کوک های تار برای سه تار استفاده میکردند ولی استاد عبادی این رویه را تغییر داد و ثابت کرد بعضی از این کوک ها مناسب سه تار نیستند و دو نوار به عنوان اموزش کوک سه تار منتشرکردند که در ان برای گامهای مختلف و حتی گوشه های مختلف کوک معرفی کردند که واقعاً برای همه شاگردان مفید بود.نکته جالب دیگر اینست که ایشان همیشه و کاملاً تک سیم نمی‌زدند و به موقع واخوان میدادند و پر قدرت میزدند و به موقع تک سیم میزدند که کاملاً در قطعات ضربی ایشان مانند ضربی سه گاه و چهارگاه و...مشهود است.نوازنده های زیادی بعد از استاد عبادی به شیوه ایشان رو اوردند ولی هیچ کدام به لطافت ساز استاد عبادی نشد و این دلیلی نداشت جز لطافت و مهربانی عجیب استاد عبادی.همه شاگردان ایشان از قلب رئوف استاد حکایت میکنند یکی از شاگردان میگفت: وقتی استاد عبادی نماز می خواند و قنوت می گرفت ، حالت روحانی خاصی داشت . این حالت استاد چنان در من اثر کرد که من پرسیدم و ایشان جواب دادند که از خداوند می خواهم به اهل هنر کمال و تکامل ببخشد. اینگونه بود که استاد سه تار را از خلوت بیرون اورد و معرفی کرد استاد پیر نیاکان میگفتند به همین دلیل است که میبینیم اکثر نوازنده های هم دوره من که در زمان استاد عبادی شاگرد بودند و سازشان سه تار نبود سه تار را به عنوان ساز دوم خود انتخاب کردند و به ان گرایش پیدا کردند که می توان به آقایان علیزاده و مشکاتیان و پیرنیاکان و ... اشاره کرد استاد با بزرگانی همچون مرحوم استادظلی و مرحوم استاد بنان و مرحوم استاد قوامی و استاد شجریان و استاد پایور و استاد کسایی و مرحوم استاد تجویدی و... همکاری داشتند.

مرگ

ایشان در سال ۱۳۷۱ دارفانی را وداع گفتند و در امامزاده طاهر (کرج) دفن شدند.