غم فراق تو کی کند ترکم ؟

شب وصال تو کی شود نذرم ؟

چه دعاها که بی صدا ساقی 

از برای تو تا سحر کردم 

طرار صفت ان نگار مه سیما

برد از من دل و دین و هم صبرم 

آسمان دل من بی حضور او

همچو چاهیست که من در قعرم 

در میان عاشقانش دانی ؟

که چرا من همیشه پر دردم ؟

مرا به حضور ماه نیازی نیست 

که در شب عماد او بود بدرم .