سری که مرا ز تو به یاد است 

عیش و طربم ار ان به باد است 

گویم سخنی نه یک "هزاران 

هرگز دل من چنین نه شاد است 

چون مادر دهر غمش بزایید

گویی که مرا در آن بزادست 

دی بود و مرا یکی ز دوستان

زد قصه ای و تو ام به یاد است 

از قصه حسن و از کرامت تو

هر چند بگفتمش در او نه ساد است 

هر قصه بگفتمش ز نیکی 

او را ثمرش جوی به یاد است 

او از تو و از گذشته هایت 

میگفت و مرا سرم به باد است 

چند جمله مرا به خاطر اورد

کانجا که مرا زتو به یاد است 

افسرده به گوشه ای خزیدم 

انجا که دلم در ان به حاد است 

دیوانه بود عماد اگر باز

سودای کسی کند که شاد است .