امدم تا که نهم جان به کفت نگداشتی 

                     امدم تا که شوم خاک رهت نگذاشتی 

من گدا بودم و این شیوه مرا ارزانیست 

                    چو مرا خار بدیدی به درت نگذاشتی 

همچو مجنون که شود در به درو حیرانت 

                    هدفم بود شوم در به درت نگذاشتی 

ای زلیخا ز چه رو یوسف تو زندانیست ؟

                     هوسی نیست به هر رنگ و تنت نگذاشتی 

به فلک داد فراوان همه شب ساخته ام 

                    که شوم در به در کوی و برت نگذاشتی 

امدی گر به سر کوی عماد ای مه من 

                    یادت اور که نهاد سر به پرت "نگذاشتی .